Πέμπτη 25 Σεπτεμβρίου 2014

Διπλή ανατροπή!

 




«Θέλω να φύγω. Νιώθω σαν τούβλο σφηνωμένο μέσα σε έναν τοίχο εδώ πέρα» μου ξεστόμισε μια μέρα. Το βλέμμα της μαρτυρούσε  ετοιμότητα για δράση, σαν ενός αρχαιολόγου που αναζητεί έναν χαμένο πολιτισμό. Η φωνή της όταν σου μιλούσε για αυτό, σαν πινέλο που ζωγράφιζε τα πιο όμορφα χρώματα στον αέρα. Γύρω στα 18 αλλά την έκανες και για μεγαλύτερη. Ένα ταξίδι λίγων ημέρων στην Αγγλία πριν 2 χρόνια ήταν η αιτία για να δημιουργηθεί το παράφορο αίσθημα για αυτό το μέρος.
 Έπρεπε να έχει μερικές δεκάρες στην άκρη για την αρχή της στην ξενιτιά. Οικονομική στήριξη όμως από κάποιον για αυτό δεν είχε. Δεν συνέτρεχε λόγος επιβίωσης άλλωστε, παρά μόνο μια επιθυμία που άγγιζε τα όρια της σχιζοφρένειας στην συντηρητική αντίληψη της εδώ κοινωνίας.

Οι μήνες περνούσαν και παράδες στο σακούλι δεν μπαίνανε. Πάνω που φαινότανε πως το όνειρο της άρχισε να ξεθωριάζει και να γίνεται σαν τα τόσα και τόσα ανεκπλήρωτα των κοριτσιών της ηλικίας της, συνέβη το απροσδόκητο! Είχε έναν λογαριασμό στο ταχυδρομικό ταμιευτήριο τιμής ένεκεν. Ούτε 10 ευρώ δεν είχε μέσα. Κάθε Δεκέμβρη χαρίζανε χίλια ευρώ σε πέντε άτομα. Ήταν ένα από αυτά τα πέντε άτομα! Τα χρήματα αυτά επαρκούσαν για να δοκιμάσει την τύχη της για έναν μήνα στον νέο τόπο.

Έφυγε με το αεροπλάνο ένα κρύο μεσημέρι του Φλεβάρη αφήνοντας όλους όσους την γνώριζαν άναυδους. Άρχισαν να παίζουν στοιχήματα εδώ για το πόσο καιρό θα άντεχε  μόνη της . Οι  πιο αισιόδοξοι μιλούσαν για έναν μήνα.
 Νοίκιασε ένα δωμάτιο σε ένα βικτωριανό σπίτι της τέταρτης ζώνης στο δυτικό Λονδίνο. Φορούσε κάθε πρωί τα αθλητικά της παπούτσια και  περιφερόταν  με τις ώρες στους δρόμους της μουντής μεγαλούπολης με ένα ύφος αυτάρκειας ζωγραφισμένο στο πρόσωπο της. Ζούσε εκστασιασμένη μέσα στο πολυπόθητο όνειρο της διασχίζοντας τους παραμυθένιους δρόμους του.

Οι μέρες περνούσαν όμως και τα ναύλα τελείωναν .Οι ιδιοκτήτες την συμπάθησαν και της είπαν πως αν ήθελε μπορούσε να μείνει μία η δύο εβδομάδες ίσως ακόμη και να πλήρωνε τα ενοίκια αργότερα. Μετά όμως; Έπρεπε να βρει μια εργασία επειγόντως.O επαγγελματικός  ορίζοντας διακρίνονταν ομιχλώδης σαν την αχανής Αγγλική πρωτεύουσα. Εισιτήριο για επιστροφή δεν έβγαζε, παρότι γνώριζε ότι αν πας να το αγοράσεις τελευταία στιγμή έχει υψηλότερη τιμή και ίσως να μην έφταναν οι λίρες που είχε στην άκρη. «Αν φύγω θα έχω άραγε την δυνατότητα να δοκιμάσω ξανά;»Αναρωτήθηκε από μέσα της. «Η ταν η επί τας» ψιθύρισε αναστενάζοντας . Θα μάχονταν με το κοφτερό σπαθί της μέχρι την τελευταία στιγμή και είτε θα έπεφτε, είτε θα στέφονταν νικήτρια με ηρωικό τρόπο στο έπος που είχε δημιουργήσει.

Ενώ διένυε την τελευταία ημέρα του παράτολμου επιχειρήματος της και φαίνονταν ότι θα έμπαιναν άδοξοι τίτλοι τέλους, έγινε για δεύτερη φορά μέσα σε 3 μήνες το αναπάντεχο! Ένα γνωστό ζευγάρι από εκεί της πρότεινε να γίνει μπέιμπι σίτερ στα παιδιά τους.

Κέρδισε στην ρουλέτα με την τελευταία μάρκα που της είχε απομείνει. Μια μεγαλοπρεπής ανάσα με πολύχρωμο και αισιόδοξο οξυγόνο κατέκλυσε τα σωθικά της δίνοντας της τεράστια δύναμη για την συνέχεια. Μια νέα ζωή γεμάτη περιπέτειες ήταν μπροστά της. Από τώρα και στο εξής θα ήταν μια επίσημη κάτοικος του δυτικού Λονδίνου. Αποφάσισε να πάει το βράδυ μια βόλτα στο Notting Hill για να το γιορτάσει!

*H ιστορία είναι πραγματική




 K.Igano

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου